اطلاعات جامع تخصصی پزشکی

پژوهشگران با استفاده از الكتروانسفالوگرافي با تراكم بالا، فعاليت مغز ۱۸ شركت‌كننده را حين خواب مورد بررسي قرار دادند. هر بار كه شركت‌كنندگان از خواب بيدار مي‌شدند، از آن‌ها در مورد خواب‌هايي كه ديده بودند و اينكه آيا احساس ترس داشتند، سؤال مي‌شد. پژوهشگران با تجزيه ‌و ‌تحليل نتايج متوجه فعاليت دو منطقه‌ از مغز شدند كه در ترس نقش دارند: اينسولا و قشر سينگوليت. همچون آميگدال كه در كنترل ترس نقش دارد، اينسولا نيز هنگام پريشاني برانگيخته مي‌شود و در ارزيابي عواطف در جريان بيداري نقش دارد. در همين حين، قشر سينگوليت نيز بخشي از مغز ما است كه بدن ما را براي رويدادهاي تهديدآميز آماده مي‌كند. دانشمندان علوم اعصاب براي آگاهي بيشتر در مورد اين مناطق و نقش آن‌ها، دفترچه‌هاي يادداشتي را به ۸۹ شركت‌كننده دادند تا آن‌ها به مدت يك هفته و هر صبح در مورد اينكه خواب‌هاي آن‌ها موجب ايجاد چه احساسي در آن شده است، مطالبي را يادداشت كنند.

نتايج مطالعه‌ي جديدي كه براساس نقشه‌برداري از فعاليت مغز حين خواب حاصل شده است، اين ايده را تقويت مي‌كند كه تجربه‌ي رويدادهاي بد در هنگام خواب ما را براي رويدادهاي واقعي آماده مي‌كند. پژوهشگران دريافتند افرادي كه بيشتر خواب‌هاي بد مي‌ديدند، هنگام بيداري بهتر مي‌توانستند ترس را مهار كنند. لامپروس پراگاموروس، دانشمند علوم اعصاب دانشگاه ژنو مي‌گويد: براي نخستين‌ بار ما همبستگي‌هاي عصبي ترس را در هنگام ديدن خواب شناسايي كرده و مشاهده كرديم كه وقتي ترس را در موقعيت واقعي يا در حالت خواب تجربه مي‌كنيم مناطق يكساني از مغزمان فعال مي‌شود. خواب انسان هنوز بسيار اسرارآميز است اما بيشتر افراد براساس تجربيات خود مي‌دانند كه خلق‌و‌خو و خواب ارتباط نزديكي با هم دارند. اگرچه توضيح چگونگي آن براي دانشمندان دشوار بوده است، اما اين ايده كه بستن چشم‌ها مي‌تواند عواطف ما را تنظيم كند، موضوع جديدي نيست. درست مانند زمان بيداري، ما انسان‌ها در خواب نيز عواطفي را تجربه مي‌كنيم و اين تجربيات بر احساسي كه هنگام بيدار شدن داريم، تأثير مي‌گذارد.